首页 / 宋诗 / 和陶归去来兮辞
原文 注音

和陶归去来兮辞原文

归去来兮,吾方南迁安得归。卧江海之澒洞,吊鼓角之凄悲。迹泥蟠而愈深,时电往而莫追。怀西南之归路,梦良是而觉非。悟此生之何常,犹寒暑之异衣。岂袭裘而念葛,盖得觕而丧微。我归甚易,匪驰匪奔。俯仰还家,下车阖门。藩垣虽缺,堂室故存。挹吾天醴,注之洼尊。饮月露以洗心,餐朝霞而眩颜。混客主而为一,俾妇姑之相安。知盗窃之何有,乃掊门而折关。廓圜镜以外照,纳万象而中观。治废井以晨汲,滃百泉之夜还。守静极以自作,时爵跃而鲵桓。归去来兮,请终老于斯游。我先人之敝庐,复舍此而焉求?均海南与汉北,挈往来而无忧。畸人告予以一言,非八卦与九畴。方饥须粮,已济无舟。忽人牛之皆丧,但乔木与高丘。警六用之无成,自一根之返流。望故家而求息,曷中道之三休。已矣乎,吾生有命归有时,我初无行亦无留。驾言随子听所之,岂以师南华而废从安期。谓汤稼之终枯,遂不溉而不耔。师渊明之雅放,和百篇之新诗。赋归来之清引,我其後身盖无疑。

táoguīláibìngyǐn

guīláifāngnánqiānānguī

jiānghǎizhīhòngdòngdiàojiǎozhībēi

pánérshēnshídiànwǎngérzhuī

huái怀西nánzhīguīmèngliángshìérjuéfēi

shēngzhīchángyóuhánshǔzhī

qiúérniàngàiérsàngwēi

guīshénfěichífěibēnyǎnghuánjiāxiàchēmén

fānyuánsuīquētángshìcúntiānzhùzhīzūn

yǐnyuèxīncānzhāoxiáérxuànyán

hùnzhǔérwèizhīxiāngān

zhīdàoqièzhīyǒunǎipóuménérzhéguān

kuòhuánjìngwàizhàowànxiàngérzhōngguān

zhìfèijǐngchénwēngbǎiquánzhīhái

shǒujìngzuòshíjuéyuèérhuán

guīláiqǐngzhōnglǎoyóu

xiānrénzhīshěéryānqiú

jūnhǎinánhànběiqièwǎngláiéryōu

réngàoyánfēiguàjiǔchóu

fāngliángzhōu

rénniúzhījiēsàngdànqiáogāoqiū

jǐngliùyòngzhīchénggēnzhīfǎnliú

wàngjiāérqiúzhōngdàozhīsānxiū

shēngyǒumìngguīyǒushíchūxíngliú

jiàyánsuízitīngsuǒzhīshīnánhuáérfèicóngān

wèitāngjiàzhīzhōngsuìgàiér

shīyuānmíngzhīfàngbǎipiānzhīxīnshī

guīláizhīqīngyǐnhòushēngài

和陶归去来兮辞
和陶归去来兮辞注释
【赋归来】赋归去”。
和陶归去来兮辞作者
同朝代作者
up