首页 / 唐诗 / 寄杜拾遗
原文 注音

寄杜拾遗原文

杜拾遗,名甫第二才甚奇。任生与君别,别来已多时,何尝一日不相思。杜拾遗,知不知?昨日有人诵得数篇黄绢词,吾怪异奇特借问,果然称是杜二之所为。势攫虎豹,气腾蛟螭,沧海无风似鼓荡,华岳平地欲奔驰。曹刘俯仰惭大敌,沈谢逡巡称小儿。昔在帝城中,盛名君一个。诸人见所作,无不心胆破。郎官丛里作狂歌,丞相阁中常醉卧。前年皇帝归长安,承恩阔步青云端。积翠扈游花匼匝,披香寓直月团栾。英才特达承天眷,公卿无不相钦羡。只缘汲黯好直言,遂使安仁却为掾。如今避地锦城隅,幕下英僚每日相随提玉壶。半醉起舞捋髭须,乍低乍昂傍若无。古人制礼但为防俗士,岂得为君设之乎。而我不飞不鸣亦何以,只待朝廷有知己。已曾读却无限书,拙诗一句两句在人耳。如今看之总无益,又不能崎岖傍朝市。且当事耕稼,岂得便徒尔。南阳葛亮为友朋,东山谢安作邻里。闲常把琴弄,闷即携樽起。莺啼二月三月时,花发千山万山里。此时幽旷无人知,火急将书凭驿使,为报杜拾遗。

shí

shímíngèrcáishénrènshēngjūnbiébiéláiduōshí

chángxiāngshízhīzhī

zuóyǒurénsòngdeshùpiānhuángjuànguàijièwèn

guǒránchēngshìèrzhīsuǒwéishìjuébàoténgjiāochī

cānghǎifēngshìdànghuáyuèpíngbēnchícáoliúyǎngcán

shěnxièqūnxúnchēngxiǎoérzàichéngzhōngshèngmíngjūn

zhūrénjiànsuǒzuòxīndǎnlángguāncóngzuòkuáng

chéngxiàngzhōngchángzuìqiánniánhuángguīchángānchéngēnkuòqīngyúnduān

cuìyóuhuāxiāngzhíyuètuánluányīngcáichéngtiānjuàn

gōngqīngxiāngqīnxiànzhīyuánànhǎozhíyánsuìshǐ使ānrénquèwèiyuàn

jīnjǐnchéngxiàyīngliáoměixiāngsuí

bànzuìzhàzhàángbàngruò

rénzhìdànwèifángshìwèijūnshèzhī

érfēimíngzhǐdàicháotíngyǒuzhī

céngquèxiànshūzhuōshīliǎngzàiréněr

jīnkànzhīzǒngyòunéngbàngcháoshìqiědāngshìgēngjià

biàn便ěrnányángliàngwèiyǒupéngdōngshānxièānzuòlín

xiánchángqínnòngmènxiézūnyīngèryuèsānyuèshí

huāqiānshānwànshānshíyōukuàngrénzhīhuǒjiāngshūpíng驿shǐ使

wèibàoshí

寄杜拾遗注释
【黄绢词】亦作“黄绢辞”。指优美的诗文。唐皇甫冉《洪泽馆壁见故礼部尚书题诗》诗:“底事洪泽壁,空留黄绢词。”唐任华《杂言寄杜拾遗》诗:“昨日有人诵得数篇黄绢词,吾怪异奇特借问,果然称是杜二之所为。”元耶律楚材《继平陶张才美韵》:“援毫欲继清新句,笑我却无黄绢辞。”
寄杜拾遗作者
同朝代作者
up