首页 / 唐诗 / 柳(十一首)
原文 注音

柳(十一首)原文

茏葱二月初,青软自相纡。意态花犹少,风流木更无。影繁晴陌上,烟重古城隅。炀帝河声里,几番荣又枯。数树新栽在画桥,春来犹自长长条。东风多事刚牵引,已解纤纤学舞腰。金堤堤上一林烟,况近清明二月天。别有数枝遥望见,画桥南面拂秋千。春物牵情不奈何,就中杨柳态难过。也知是处无花去,争奈看时未觉多。小眉初展绿条稠,露压烟濛不自由。莫是折来偏属意,依稀相似是风流。九衢春霁湿云凝,着地毵毵碍马行。拟折无端抛又恋,乱穿来去羡黄莺。千树阴阴盖御沟,雪花金穗思悠悠。先朝事后应无也,惟是荒根逐碧流。摇荡和风恃赖春,蘸流遮路逐年新。颠狂絮落还堪恨,分外欺凌寂寞人。暖催春促吐芳芽,伴雨从风处处斜。莫道玄功无定配,不然争得见桃花。小池前后碧江滨,翠窣抛青烂熳春。不是和风为抬举,可能开眼向行人。深绿依依配浅黄,两般颜色一般香。到头袅娜成何事,只解年年断客肠。

liǔ(shíshǒu)

lóngcōngèryuèchūqīngruǎnxiāngtàihuāyóushǎofēngliúgèng

yǐngfánqíngshàngyānzhòngchéngyángshēngfānróngyòu

shùshùxīnzāizàihuàqiáochūnláiyóuchángchángtiáo

dōngfēngduōshìgāngqiānyǐnjiěxiānxiānxuéyāo

jīnshànglínyānkuàngjìnqīngmíngèryuètiān

biéyǒushùzhīyáowàngjiànhuàqiáonánmiànqiūqiān

chūnqiānqíngnàijiùzhōngyángliǔtàinánguò

zhīshìchùhuāzhēngnàikànshíwèijuéduō

xiǎoméichūzhǎn绿tiáochóuyānméngyóu

shìzhéláipiānzhǔxiāngshìfēngliú

jiǔchūnshī湿yúnníngzháosānsānàixíng

zhéduānpāoyòuliànluànchuān穿láixiànhuángyīng

qiānshùyīnyīngàigōuxuěhuājīnsuìyōuyōu

xiāncháoshìhòuyīngwéishìhuānggēnzhúliú

yáodàngfēngshìlàichūnzhànliúzhēzhúniánxīn

diānkuángluòháikānhènfènwàilíngrén

nuǎncuīchūnfāngbàncóngfēngchǔchùxié

dàoxuángōngdìngpèiránzhēngdejiàntáohuā

xiǎochíqiánhòujiāngbīncuìpāoqīnglànmànchūn

shìfēngwèitáinéngkāiyǎnxiàngxíngrén

shēn绿pèiqiǎnhuángliǎngbānyánbānxiāng

dàotóuniǎonuóchéngshìzhǐjiěniánniánduàncháng

柳(十一首)注释
【不奈何】1.没奈何,无可奈何。唐张松龄《渔父》词:“珍重意、下长波,半夜潮生不奈何。”《宣和遗事》前集:“朝廷不奈何,只得出榜招諭宋江等。”2.不作难,不难为。《水浒传》第三八回:“这厮本事自有,只是粗心胆大不好。在汀州牢里,但吃醉了时,却不奈何罪人,只要打一般强的牢子。”漢
柳(十一首)作者
同朝代作者
up